گینه (کوناکری)

گینه، واقع در غرب آفریقا، یکی از منابع غنی ترین کشورهای این قاره است، به ویژه به دلیل ذخایر وسیع بوکسیت. بخش معدن نقش مهمی در اقتصاد کشور ایفا می کند و سهم قابل توجهی در تولید ناخالص داخلی و درآمدهای صادراتی آن دارد.

مواد معدنی و طبیعی

بوکسیت: گینه بزرگترین تولیدکننده بوکسیت در جهان است که سنگ معدن اولیه آلومینیوم است. این کشور حدود یک سوم از ذخایر شناخته شده بوکسیت جهان را در اختیار دارد که آن را به یک بازیگر مهم در صنعت آلومینیوم جهانی تبدیل می کند.

برخی از بزرگترین عملیات استخراج بوکسیت در منطقه بوکه واقع شده ا،ند جایی که شرکت هایی مانند   شرکت بوکسیت گینه و شرکت معدن بوکی در آنجا فعالیت می کنند. مناطق مهم دیگر شامل کیندیا و سنگرِدی است. ذخایر بوکسیت گینه بسیار زیاد است و موقعیت پیشرو این کشور را در تولید جهانی برای آینده قابل پیش بینی تضمین می کند.

سنگ آهن: گینه دارای ذخایر سنگ آهن قابل توجهی است، به ویژه در کوه های سیماندو در قسمت جنوب شرقی کشور. کانسار سیماندو یکی از بزرگترین ذخایر معدنی و با کیفیت بالا در جهان است. ذخایر سنگ آهن در گینه گسترده است که سیماندو قابل توجه ترین است، اگرچه ذخایر دیگری نیز وجود دارد. توسعه این منابع به دلیل چالش های زیرساختی و سیاسی کند بوده است، اما دارای پتانسیل قابل توجهی هستند.

طلا: طلا یکی دیگر از منابع معدنی مهم در گینه است که این کشور یکی از تولیدکنندگان برتر طلا در آفریقا است. استخراج طلا توسط عملیات صنعتی در مقیاس بزرگ و معدنچیان صنایع دستی در مقیاس کوچک انجام می شود.

جهت مطالعه بیشتر در خصوص اطلاعات عمومی کشور گینه (کوناکری) کلیک کنید

عملیات استخراج طلای قابل توجهی در منطقه سیگویری ، جایی که انگلوگلد اشانتی معدن طلای سیگویری را اداره می کند، و در منطقه لِفا، جایی که نوردگلد معدن طلای لِفا را اداره می کند، یافت می شود.

برای طلای گینه فعالیت های اکتشافی در حال انجام برای کشف ذخایر جدید ادامه دارد که نشان می دهد تولید همچنان قوی خواهد بود.

الماس: گینه دارای ذخایر الماس به ویژه در مناطق بانانکورو و ماسنتو می باشد. در حالی که بخش الماس به اندازه طلا یا بوکسیت توسعه نیافته است، بخش مهمی از صنعت معدن باقی مانده است. ذخایر الماس گینه به صورت رسوبات آبرفتی و کیمبرلیت است. پتانسیل برای اکتشاف و توسعه بیشتر، به ویژه در مناطق معدنی صنایع دستی وجود دارد.

اورانیوم: گینه ذخایر اورانیوم را به ویژه در منطقه فوتا دژالون شناسایی کرده است. با این حال، استخراج اورانیوم هنوز به طور کامل در کشور توسعه نیافته است. ذخایر اورانیوم در گینه هنوز در حال اکتشاف است و میزان توان اقتصادی آنها هنوز به طور کامل ارزیابی می شود.

نیکل و کبالت: گینه دارای ذخایر نیکل و کبالت است، به ویژه در بخش جنوب شرقی این کشور. این مواد معدنی برای کاربردهای مختلف صنعتی از جمله تولید باتری مهم هستند. ذخایر نیکل و کبالت در گینه قابل توجه است، اما این منابع در مقایسه با بوکسیت و سنگ آهن هنوز مورد اکتشاف قرار نمی گیرند.

سنگ آهک: سنگ آهک در مناطق مختلف گینه یافت می شود. ذخایر سنگ آهک در گینه برای حمایت از تقاضای محلی، به ویژه برای بخش های ساخت و ساز و زیرساخت، کافی است.

فسفات: گینه دارای ذخایر فسفات است که در کشاورزی و فرآیندهای صنعتی استفاده می شود. ذخایر فسفات متوسط است و این بخش دارای پتانسیل توسعه برای حمایت از کشاورزی داخلی و بخشی از بازارهای صادراتی است.

زیرکون: ذخایر زیرکون، که اغلب با کانی های تیتانیوم یافت می شوند، در گینه شناسایی شده اند. زیرکون در کاربردهای مختلف صنعتی استفاده می شود. ذخایر زیرکون در گینه هنوز تحت اکتشاف است و پتانسیل توسعه بیشتر دارد.

سرمایه گذاری

استخراج بوکسیت بر بخش معدنی گینه غالب است و این کشور بزرگترین تولید کننده جهان است. این صنعت سرمایه گذاری خارجی قابل توجهی را به ویژه از سوی شرکت هایی در چین و ایالات متحده جذب کرده است. دولت به حداکثر رساندن درآمد بوکسیت از طریق مقررات بهتر و توسعه زیرساخت ها متمرکز است.

بخش سنگ آهن، به ویژه کانسار سیماندو ، مدت هاست که به عنوان یک تغییر بالقوه بازی برای اقتصاد گینه دیده می شود. با این حال، بی ثباتی سیاسی، چالش های زیرساختی و اختلافات حقوقی توسعه کامل این منابع را به تاخیر انداخته است.

استخراج طلا در گینه به سرعت گسترش یافته است و شرکت های بزرگ چند ملیتی و معدنچیان صنعتگر را به خود جذب کرده است. دولت در تلاش است تا استخراج معدنی را رسمی کند و چارچوب نظارتی را برای تضمین توسعه پایدار بهبود بخشد.

گسترش سریع فعالیت های معدنی در گینه منجر به نگرانی های زیست محیطی از جمله جنگل زدایی، آلودگی آب و تخریب زمین شده است. مسائل اجتماعی مانند جابجایی جوامع و حقوق کار نیز باید به دقت مدیریت شوند. دولت تحت فشار است تا اطمینان حاصل کند که فعالیت های معدنی به طور پایدار انجام می شود و منافع به طور عادلانه با جوامع محلی تقسیم می شود.